ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ Β ΛΥΚΕΙΟΥ 1.1 Η αναζήτηση του Θεού

 

Προσευχή πριν το φαγητό στη νοηματική γλώσσα, γιατί ο Θεός καταλαβαίνει όλες τις γλώσσες…

Η θρησκεία αρχίζει με το δέος ενώπιον του Ιερού και κορυφώνεται στην προσωπική συνάντηση, στη βιωματική σχέση του ανθρώπου με το Άγιο, στην οποία συμμετέχουν νόηση, συναίσθημα, βούληση, συνειδητό και υποσυνείδητο. [...] Η θρησκευτική εμπειρία εμφανίζεται ήδη σε πρωτόγονες θρησκευτικές εκφράσεις, όπως η πνευματοληψία∙ φθάνει σε μυστικές πνευματικές ανατάσεις, για να κορυφωθεί στην υπαρξιακή υπέρβαση, [...] την κοινωνία αγάπης με τον Θεό. 

Η λατινική λέξη religio δηλώνει σύνδεση, δεσμό, ένωση (relegere, religare) και ο ελληνικός όρος «θρησκεία» παραπέμπει στο «θρώσκω» συνδηλώνοντας τη φορά προς τα άνω, την αναφορά, τη σχέση. Η θρησκεία είναι συνώνυμο της ενότητας. Σχετίζει θείο και ανθρώπινο, ενώνει άνθρωπο και συνάνθρωπο, ενοποιεί το υλικό και το πνευματικό, ενίζει την ψυχή με το σώμα, αναφέρει το ορατό στο αόρατο.  Πηγές https://www.tanea.gr/2001/01/04/greece/triti-apopsi-thriskeia-kai-enotita/ Μάριος Μπέγζος, ''θρησκεία'', στο  Μάριος Μπέγζος, (επιμ.), Θρησκειολογικό Λεξικό, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2000, σ.242

Ο Ρούντολφ Όττο (Rudolf Otto) (25 Σεπτεμβρίου 1869 – 7 Μαρτίου 1937) ήταν ένας διαπρεπής Γερμανός θεολόγος, φιλόσοφος και θρησκειολόγος. Θεωρείται ότι είναι ο μεγαλύτερος θρησκειολόγος του πρώτου μισού του 20ου αιώνα.

Κύρια έννοια της θρησκείας είναι το ιερό (das Heilige). 

Το ιερό είναι το Άλλο, το εντελώς διαφορετικό (das ganz Andere). Το ιερό βιώνεται ως «το μη δεκτικό λόγου» (Irrationale). 

Το θρησκευτικό βίωμα κατ' ουσία είναι εξωλογικό ή καλύτερα υπερλογικό. Στις πιο εξελιγμένες θρησκείες «το μη δεκτικό λόγου» και το θρησκευτικό βίωμα του ανθρώπου εκφράζονται με λογικό τρόπο. Έτσι, στην ιδέα του Θεού ανήκει όχι μόνο το Irrationale παράλογος, μη θεμελιωμένος στη λογική

αλλά και το Rationale.

Το ιερό διαιρεί και ενώνει το θείο με το ανθρώπινο, το φυσικό με το υπερφυσικό. Το θρησκευτικό φαινόμενο βιώνεται ως mysterium tremendum et fascinosum. 

Το ιερό, το θείο προκαλεί από τη μια μεριά προκαλεί άπωση, φρίκη, ιερό τρόμο και ευλαβικό δέος μπροστά στο μεγαλείο της θεότητας και από την άλλη μεριά έλξη, γοητεία, σαγήνη και από την άλλη μεριά 

Η άπωση οφείλεται στην συναίσθηση της αμαρτωλότητας του ανθρώπου, ενώ η έλξη οφείλεται στο ότι ο θεός είναι αγαθός Πατέρας, που επιθυμεί να λυτρώσει τον άνθρωπο από το κακό και τον θάνατο. Αυτά τα δύο αντίθετα στοιχεία αποτελούν τους δύο πόλους του θρησκευτικού βιώματος, που τελικά εναρμονίζονται μέσα στη θρησκεία

Ο όρος μυστικισμός δηλώνει την άμεση και αδιαμεσολάβητη σχέση του ανθρώπου με το θείο. 

Ο μυστικισμός αποτελεί ένα είδος υπερβατικής πνευματικότητας κάτω από το οποίο υπάγονται διαφορετικές ιδέες, αντιλήψεις, πνευματικές πρακτικές, ασκήσεις και μέθοδοι. Ετυμολογείται από το ρήμα «μύω» που σημαίνει «κλείνω τα μάτια ή τα χείλη». 

Ως εκ τούτου «μυστικιστής» είναι αυτός που κατέχει κάποια γνώση ή κάποιο βίωμα που δεν μπορεί ή δεν πρέπει να αποκαλύψε

δέος το [δéos] : θαυμασμός που συνοδεύεται από αισθήματα φόβου ή ανησυχίας για κτ. που ξεπερνά τις πνευματικές ή σωματικές μας δυνάμεις: